Herstel me gerust
Falling Man
Al enige jaren ben ik op zoek naar de reset-button van mezelf, de herstelknop. Ik heb eerlijk gezegd nooit écht gedacht dat er een dergelijke knop zou bestaan, maar hoop doet leven. Bovendien blijkt herstel een proces te zijn en niet iets wat je even regelt met een druk op de knop. Helaas. Aan de andere kant, zo’n proces heeft ook wel weer wat. In plaats van mezelf terug te zetten naar een basisinstelling, kan ik nu leren en groeien. Soms met pijn en moeite, vaak ook met plezier, enthousiasme en nieuwsgierigheid. Zo ben ik nu bijvoorbeeld deelnemer aan de opleiding SPH ervaringsdeskundigheid. Een opleiding waarin onder meer de verdieping van herstel wordt gezocht. In plaats van een reset, een avontuur.
Ik voel me een avonturier.
En dus stapte ik als een ware Columbus aan wal van het land van herstel. Onontgonnen gebied, nauwelijks een idee wat ik daar aan kon treffen. Mijn herstelproces, mijn avontuur, begon op 5 november in 2012. Misschien wel eerder, maar voor het gemak hou ik die datum aan. Kan ik makkelijk onthouden en jaarlijks vieren met een taartje ofzo. Die avond stopte ik met alcohol. Daarvoor was ik al met hard- en softdrugs gestopt. Ik had mijn laatste slok wodka gedronken en heb vervolgens de fles achter huis kapot gegooid. Zonde van de wodka. Goed voor mij.
Een “Falling Man”, zo voelde ik me nadat ik mezelf in de diepte van herstel had geworpen. En ik wist niet eens hoe te vallen. Hoe doe je dat, vallen? Hoe doe ik dat, herstellen? Daarvoor kun je niet naar school.
Use the fucking search engine, dan maar. Ook al niet veel te vinden. Herstellen moet ik gewoon doen. Meegaan in het proces. Anticiperen op wat er op mijn pad komt. Nou, ik was daar niet zo goed in. Ik kende mijn lijf niet meer goed, mijn geest was onvolwassen en moest nog veel inhalen. Ik moest leren vallen. Leren omgaan met het leven, de tegenslagen en de geluksmomenten. Gelukkig durfde ik hulp te vragen. Dus ging ik met mijn partner naar de huisarts. Van de huisarts naar de psycholoog en daarna weer een andere psycholoog. “Alsjeblieft herstel me gerust!” Riep ik ze toe.
“Doe het lekker zelf” zeiden zij dan tegen mij. Huh? Zelf? Maar natuurlijk, ik ben zélf verantwoordelijk voor mijn eigen leven.
Dat was wel een eyopener. Inmiddels weet ik al aardig hoe ik moet vallen.
I am what I am
And what I am is who I am
I know what I know
And all I know is that I fell
If only I could walk through the wall
Then maybe I would tell who I was
Yet I am just a man still learning how to fall
Zoals het een goed avontuur betaamt, waren de zes jaar van herstel totnogtoe voor mijn ervaring vrij hectisch. Aan de ene kant de mooie momenten; zo werd ik acuut weer verliefd op mijn partner toen ik weer nuchter was. Ging ik weer sporten, werd trainer van het meisjeselftal van mijn oudste dochter. Herontdekte mijn vrienden. Moest weer huilen van muziek. Ging weer op stap en was me nog bewust van wat ik meemaakte ook! Fantastisch.
Aan de andere kant de vervelende dingen. Mijn lichaam voelde ik weer goed. Heel goed. Ik werd er bang van. Wat betreft volwassenheid merkte ik dat ik achter was gaan lopen. Dat ik kansen en ervaringen had gemist. Dat ik misschien wel onherstelbare schade heb aangericht aan lichaam en geest. De dagelijkse pijn in mijn lijf, doet me dat zeker vermoeden.
Herstel heeft me niet altijd gebracht wat ik had verwacht, of gehoopt. Soms wel, meestal niet. Het is vooral allemaal anders. En ik vind het stukken beter. Mij is het duidelijk; herstel is een proces. En ik zit er nog steeds middenin.
O, en naast het vallen, heb ik ook weer leren opstaan.
Waarschijnlijk heeft de tekst van “Falling Man” niets met herstel te maken. Eerder met de liefde, vermoed ik. Toch heb ik het geïnterpreteerd en gebruikt in dit blog over herstel. Ik kan dat.
Tell me how you seek your man
And tell me all your secret spells
Tell me how you learn
To tell by his voice that he fell
I know a ghost will walk through walls
Yet I am just a man still learning how to fall
Try to re-imagine me
And I’ll re-invent myself
Still I remember scenes
Of when you looked at someone else
I know a ghost can walk through the wall
Yet I am just a man still learning how to fall
When you start doubting me
Then I start to doubt myself
And never look through me
Cause I’ll keep close to myself
I know a ghost can walk through the wall
Yet I am just a man still learning how to fall
I am what I am
And what I am is who I am
I know what I know
And all I know is that I fell
If only I could walk through the wall
Then maybe I would tell who I was
Yet I am just a man still learning how to fall
