Nou, als dat geen afgezaagde klassieker is. Onenigheid over het feit dat iemand het fucking dopje niet terugschroeft op de fucking tube. En de glazen laat staan na een avondje gezelligheid. De kleren op de grond smijt of de borden in de gootsteen flikkert na het eten. Lekker belangrijk, vind ik dat. Eigenlijk interesseert het me geen moer of het dopje nou wel of niet op de tube zit. Net als al die andere kleine ergernissen zijn er wat mij betreft belangrijker zaken in het leven. Een goed gesprek bijvoorbeeld. En dan niet over of het dopje al dan niet op de tube moet.

Toch begrijp ik ook wel dat die kleine, onbeduidende ergernissen kunnen leiden tot een grote irritatie op termijn. En dan is het geen dopje meer, nee dan is het een enorme dop. Een dop die zo hard naast de tube valt dat de buren de dreun kunnen horen. Dan is het geen onderbroek op de grond meer, maar een onbedwingbare berg van stinkend ondergoed waar ’s ochtends nog maar met moeite doorheen geworsteld kan worden. Ik snap het.

Mijn advies, maak tijd vrij voor een goed gesprek en draai van tevoren even het fucking dopje op de fucking tube. En bedankt.