Sinds ik met de opleiding SPH ervaringsdeskundigheid begonnen ben, lees ik in de studieboeken veel over de zorg “nieuwe stijl”. Steeds weer heb ik hierbij mijn vragen. Ik begrijp de insteek van de nieuwe stijl.

De participatiewet, de empowerment, de maatschappelijke ondersteuning, het initiatief bij de cliënt. Ik begrijp het. Het klinkt mooi. “Nieuwe stijl” klinkt sowieso mooi. Daar wil iedereen wel een onderdeel van zijn, zo’n nieuwe stijl. Althans ik wel. Ik hou van nieuw en ik hou van stijl.

Prachtig toch, dat de maatschappij, de overheid luistert naar al die zorgprofessionals en sociale wetenschappers die zeggen dat het tijd is om de hulpverlening volgens een nieuwe stijl uit te voeren. Al die onderzoeken waaruit blijkt dat het initiatief beter bij de cliënt kan liggen. Dat de echte hulp uit de directe omgeving moet komen. En als het écht niet anders kan, van een professional of een instantie. De regie ligt bij de cliënt en zijn budget. Anders worden ze ook maar lui, die cliënten.

Of, wacht, was het niet andersom? De overheid, de maatschappij heeft geldgebrek. Daarom moest de hele hulpverlening op de schop. Minder zorgprofessionals, minder daadwerkelijk hulp. Meer initiatief bij de cliënt zelf met een individueel budget, op maat. Als de cliënt dan niets doet, scheelt dat in ieder geval weer geld. En daar gaat het om per slot van de rekening. De hulpverleners en de wetenschappers passen zich wel aan. Die omarmen deze nieuwe stijl als vanzelf.

Hmmm…, ik kom er niet helemaal uit. Het lijkt een beetje hypocriet in mijn ogen. Al die zorgprofs die helemaal hosanna gaan op de nieuwe stijl. En daarvoor op de oude stijl.

Ze lijken wel makkelijk te switchen van de ene stijl naar de andere. Dat geldt ook voor de overheid die een bezuiniging brengt als een “nieuwe stijl”. Misschien komt het omdat ik weinig ervaring heb als hulpverlener in de hulpverlening. Het komt een beetje vreemd op mij over.

In de “normale” wereld om me heen zie ik het anders gebeuren. Mensen zoeken overal hulp voor en laten zich maar al te graag vertellen wat ze moeten doen en hoe ze het moeten doen. Ik heb nog nooit zoveel coaches om me heen gezien als vandaag de dag. Mensen zoeken hulp voor van alles. Om af te vallen, om beter te presteren, om geestelijk gezond te worden, om te ontspannen, om beter te scoren in social media, om te herstellen, om beter te leren, om een echte man of echte vrouw te zijn, echt alles, A.l.l.e.s. En er wordt goed geld mee verdiend. Een goede zaak natuurlijk, deze zelfredzaamheid, deze zelfverbetering en dit zelfinzicht.

Een goede zaak voor beide partijen; de coaches en onze medemens.

Maar ja… er zijn ook mensen die dat niet lukt. Die niet zo zelfredzaam zijn. Die geen hulp zoeken  bij een coach, maar in een hoop biertjes of pilletjes. Die zijn bang en komen niet buiten, die zijn gehandicapt en hebben daarom niets aan een hardloopcoach. Die spreken de taal niet, of zijn alleen. Zij moeten het ook maar zelf uitzoeken, met een budget. Op maat, dat wel.

Eerst maar hopen dat ze weten dát ze budget kunnen krijgen en hoe ze dat kunnen krijgen. Want er wordt weinig meer voorgezegd. Die mensen moeten zelf uitvogelen welke ondersteuning ze nodig hebben, als ze dat al kunnen. Liefst met hulp van familie en vrienden. Of kennissen. Of de buurman. Als ze die hebben of kennen. En dat geheel in nieuwe stijl.

Ik ben benieuwd of ik een eigen visie ga ontwikkelen op het sociaal werk. En of ik mijn werk kan uitvoeren naar die visie, mijn eigen stijl. Of dat ik me ook zo makkelijk aanpas aan iedere nieuwe stijl die de kop op steekt of opgelegd wordt.

Ik laat dit niet lezen aan mijn schrijfcoach, want ik zit krap. En mijn vrouw wil het niet lezen, die heeft geen zin. En mijn buurtcoach en psycholoog kunnen het niet lezen, want mijn budget is alweer op. En de buurman? Die zie ik nooit. Maar ik kan het echt wel zelluf!

Ries

De geniet van Muziek coach

Eerste muziekstuk gratis!

Daarna € 450 per dagdeel*

Of € 75 per los nummer*

Claim nu je eerste gratis muziekstuk en mail

“ja graag!” naar: [email protected]

*wordt helaas nog niet vergoed door uw zorgverzekering of vanuit uw Persoonsgebonden budget